kloptdatwel

Afgelopen zaterdag ging het onderzoeksjournalistieke programma Argos over ritueel misbruik. Een uur lang werd de luisteraar afwisselend geconfronteerd met soms gruwelijk verhalen van vermeende slachtoffers, hun behandelaars, klaarblijkelijke experts uit binnen- en buitenland, en ook heel veel twijfel bij de makers. Ritueel misbruik? Hadden we dat hoofdstuk eigenlijk niet al zo'n 25 jaar geleden afgesloten? Nooit was er toch iets concreets aangetoond dat wees op het bestaan van netwerken van satanisten of een sadistische elite? En de dubieuze therapieën waarmee herinneringen werden hervonden waren inmiddels toch echt wel uit het reguliere zorgcircuit verbannen? Toch? Wat was er dan voor nieuws onder de zon, dat er kamervragen over gesteld zijn en dat oud-advocaat generaal Joost Hulsenbek vindt dat er nieuw onderzoek moet komen naar ritueel misbruik?

Eigenlijk komt het neer op twee zaken: een eigen langdurig onderzoek van Argos journalisten Sanne Terlingen en Huub Jaspers onder vermeende slachtoffers en een aantal gesprekken met deskundigen in binnen- en buitenland. Het eigen onderzoek van Argos begon met een vragenlijst die in samenspraak werd opgesteld met een aantal deskundigen (van wie alleen Christel Kraaij met name wordt genoemd). Zo'n 140 ingvulde vragenlijsten kwamen binnen. Met zo'n honderd deelnemers had Argos contact en meer dan twintig ontmoetten ze.
Je kunt de lijst nog steeds bekijken en invullen. De enqûete werd onder andere verspreid door het Kenniscentrum Transgenerationeel Georganiseerd Geweld (TGG), waarin behandelaars verenigd zijn die overtuigd zijn van het bestaan van ritueel misbruik, wat op zich al het gevaar inhoudt dat je een overrepresentatie krijgt van slachtoffers die in contact geweest zijn met therapeuten die hierbij zijn aangesloten.

Een aantal vragen leken mij (vast onbedoeld) nogal sturend. Als je weet dat in de bekende verhalen vaak daders met een enigszins elitair beroep voorkomen, of personen waarvan kinderen in zekere mate afhankelijk zijn, kun je afvragen of je met de volgende vraag niet teveel naar bevestiging zoekt. Waarom staan hier bijvoorbeeld geen beroepen tussen als bakker, callcentermedewerker of marktkoopman?

Vraag 16 uit de enqûete van Argos: waarom staan hier allerlei beroepen 'voorgestorteerd'?

Rode draad door de uitzending is het verhaal van Marinke, waar zoveel concrete verifieerbare aspecten in zitten, dat het merkwaardig is dat er geen aangifte is gedaan zodat de politie ermee aan de slag kan. Zou het er iets mee te maken hebben dat Bas Kremer van het Kenniscentrum TGG vertelt dat zij tegenwoordig afraden om aangifte te doen, omdat zaken over ritueel misbruik toch geseponeerd worden? Dat zou dan gebeuren op advies van de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken (LEBZ) waar alle dossiers met rituele aspecten heen moeten worden gestuurd. Wat er precies gebeurt als er een afwijzend advies komt om een zaak als ritueel misbruik te onderzoeken, horen we niet. Als er concrete aanwijzingen van 'normaal' misbruik overblijven, of andere aspecten die kunnen wijzen op strafbare handelingen, neem ik aan dat de politie die toch wel verder onderzoekt.

Op een geven moment horen we Jaspers vertellen dat ze te rade gingen in het buitenland, omdat ze daar "inmiddels veel meer stappen gezet hebben om ritueel misbruik professioneel te onderzoeken", waarmee impliciet ook de suggestie gewekt wordt dat het in Nederland niet goed genoeg zou gebeuren. Op de geraadpleegde buitenlandse deskundigen is echter wel het een en ander af te dingen. Nagenoeg allemaal komen ze uit het kamp dat gelooft in het bestaan van ritueel misbruik. Lees voor de details het blog van Peter Zegers dat ook hier op Kloptdatwel is gepubliceerd.

In Duitsland hebben ze dus een heuse onafhankelijke regeringsfunctionaris voor seksueel misbruik van kinderen die op grond van vijf persoonlijke contacten met getroffenen overtuigd geraakt is van het bestaan van ritueel, georganiseerd, seksueel misbruik. Maar wat in de uitzending van Argos niet naar voren komt, is wat de rechtspyschologen in ons buurland van zijn standpunt vinden.

En datzelfde geldt ook voor de positie van de Australiër Michael Salter: hoe ligt hij bij zijn Australische academische collega's? Salter geeft bijvoorbeeld ook wel erg gemakkelijk af op de Amerikaanse False Memory Syndrome Foundation, een organisatie die streed tegen valse beschuldigingen van seksueel misbruik op basis van hervonden herinneringen:

De beweringen van de FMSF hebben specifiek betrekking op de vraag of het mogelijk is om valse herinneringen van autobiografische gebeurtenissen op te wekken. De claims van de stichting zijn niet relevant bij het beoordelen van beschuldigingen van kindermisbruik. De oprichters zijn geen experts op het gebied van kindermisbruik, en zullen dit ook niet worden. Nog een belangrijk feit is dat in de periode waarin de stichting werd opgericht, beschuldigingen van ritueel misbruik vooral van kinderen kwamen. Dit had dus niks te maken met zogenaamde “hervonden herinneringen”.

Salter laat dan weg dat de stichting een stevig bezette wetenschappelijke adviesraad had, waarin bijvoorbeeld de alom erkende expert Elizabeth Loftus zitting had.

Salter vertelt ook dat hij zelf crime-scenes gezien heeft "waar dierenbloed over de muren was gespoten en er overal symbolen getekend waren. In sommige gevallen waren dezelfde symbolen op de lichamen van de slachtoffers gebrand." Helaas lijken de journalisten van Argos hier niet op doorgevraagd te hebben, want details komen we niet te weten over deze zaken die een sterk argument zouden kunnen zijn tegen de gevestigde mening dat ritueel misbruik niet voorkomt. Een korte zoektocht of Salter iets over deze zaken geschreven heeft, leverde mij vooralsnog niets concreets op.

Interessanter wordt de uitzending als Terlingen vertelt dat ze Marinke ruim honderd foto's voorlegden die bestonden uit een mix van willekeurige personen, bekende mensen die vaker in verhalen over ritueel misbruik op complotsites op internet rondgaan, en onbekendere personen die in verhalen van andere slachtoffers waren opgedoken. Van die laatste groep wees Marinke er met stelligheid een aantal aan die er ook bij haar bij zouden horen en zij wist veel details over deze mensen te vertellen die niet te vinden zouden zijn op internet. Hoe Argos deze test precies heeft opgezet horen we niet en is ook niet op de website te lezen, maar het lijkt des te betreurenswaardiger dat Marinke niet met haar verhaal naar de politie is gestapt die het nader kan onderzoeken. Opvallend is dat Marinke zoveel details weet te noemen van deze mensen (namen, woonplaats, namen van hun kinderen, favoriete sport, morbide seksuele voorkeuren), dat het haast merkwaardig is dat zij die niet uit zichzelf in eerdere gesprekken heeft gegeven.

Ook horen we dat een aantal deelnemers aan het onderzoek eenzelfde loods in de bollenstreek heeft aangewezen waar misbruik zou hebben plaatsgevonden en kinder- dierenporno zou zijn gemaakt. En in totaal zouden er meer dan tien plaatsen in Nederland en daarbuiten uit de enqûete  naar voren komen die door meerdere deelnemers werden genoemd. Maar gaat het dan om deelnemers waarmee Terlingen en Jaspers direct contact hebben gehad, of zit een groot gedeelte van deze overlap in anoniem ingevulde enqûetes? Dezelfde vraag kun je stellen bij de 40 daders die door verschillende slachtoffers worden omschreven.

De loods kon niet verder onderzocht worden, die ging in vlammen op, kort nadat Argos een anoniem mailtje had gekregen waarin gewaarschuwd werd dat 'ze'  alert waren op hun onderzoek en dat 'ze'  bewijs kwijt zouden maken. Toeval of niet, in ieder geval leert het dat het rondging dat de journalisten van Argos met dit onderzoek bezig waren en dat er personen die met het onderwerp betrokken zijn de moeite namen om de redactie anonieme berichten te sturen en te beïnvloeden.

Dan neemt het verhaal rondom Marinke een dramatische wending. Zij verdwijnt een paar uur, verblijft enige tijd op een locatie in Utrecht die ook door andere deelnemers aan het onderzoek is genoemd, en als zij weer opduikt blijkt zij glas in haar baarmoeder te hebben, dat in het ziekenhuis verwijderd moet worden. Eerder in de uitzending had Terlingen het voorkomen van verhalen over glas in de vagina al genoemd en gechecked bij gynaecologen of ze er bekend mee waren. Dat werd bevestigd, vier artsen kenden dergelijke gevallen. Was die rondvraag echter ná het incident met Marinke, of daarvoor? Had Argos het er misschien met haar over gehad? Die indruk kan makkelijk ontstaan omdat een vriendin de ingreep filmde om voor de journalisten van Argos "vast te leggen dat dit echt met Marinke is gebeurd." In ieder geval leidde ook dit incident niet tot een gesprek bij de politie, Marinke wil dat niet.

Vlak daarna is de eigenlijke uitzending afgelopen en krijgt de luisteraar te horen dat het LEBZ dan wel geen interview had willen geven voor de uitzending maar wel een uitgebreide schriftelijke reactie op vragen van Argos heeft gestuurd. Die is op de website te lezen en ik zal niet de enige zijn die na het lezen daarvan denkt dat het erg jammer is dat veel van die antwoorden al niet waren meegenomen gaandeweg het onderzoek van Argos. De gang van zaken rond de aangiften lijkt bijvoorbeeld nogal anders dan Kremer doet voorkomen.

Ik bleef achter met het gevoel dat Argos, ondanks alle twijfels die ook hoorbaar zijn, zich toch te veel heeft laten meeslepen door het beeld dat gedreven behandelaars schetsen, te weinig kritisch gekeken hebben naar de buitenlandse deskundigen, de waarde van hun enqûete overschatten, en te persoonlijk betrokken raakten in een casus als die van Marinke.

Eerder op Kloptdatwel

• Recente berichten over satanisch ritueel misbruik: daar gaan we weer? (2011)

Artikelen uit Skepter over ritueel misbruik:

• Een therapeutische Nouvelle Cuisine - De mythe van het satanisch ritueel misbruik (Skepter 5.2, 1992)
• Morele paniek in de VS - De angst voor satanisch ritueel misbruik (Skepter 23.1, 2010)
• Geen paniek - Satanisch ritueel misbruik in Nederland (Skepter 23.2, 2010)

Rapport van de Werkgroep Ritueel Misbruik, Den Haag, Ministerie van Justitie, Directie Staats- en Strafrecht, april 1994.

 

The post Bracht Argos eigenlijk wel iets nieuws over ritueel misbruik? appeared first on Kloptdatwel?.

De legende dat een elitair geheim genootschap onschuldige kinderen misbruikt en vermoordt tijdens rituele bijeenkomsten blijkt een hardnekkig leven te hebben. Doorgaans tref je dit soort opvattingen alleen maar aan bij enkele verwarde complotfantasten, dus het was toch wel erg verbazingwekkend om deze theorie serieus te horen verkondigen door Sanne Terlingen en Huub Jaspers, twee doorgewinterde onderzoeksjournalisten van het radioprogramma Argos (Human/VPRO), op zaterdagmiddag 27 juni 2020. Er worden in het programma geen namen van daders of slachtoffers genoemd, dus blijft het verhaal een beetje in nevelen gehuld. Dat is echter goed genoeg voor geoefende samenzweringsfantasten, want dan kunnen ze er zelf hun favoriete namen bij invullen.

Scène uit de film Eyes Wide Shut (1999) van Stanley Kubrick waarvan sommige beweren dat hij gebaseerd is op inside information van de regisseur die daarom dood moest.

In het programma komen dus maar heel weinig concrete zaken aan de orde, het is veelal vergelijkbaar met het verhaal van ‘Lisa’, die al op 8 december 2018 in een eerder programma aan het woord was geweest, aangevuld met wat gegevens uit een anonieme enquête. Zij ontvingen tweehonderd reacties en gingen op zoek naar samenhang en overlap in de verhalen en keken daarbij naar wat waar kon zijn. Met name het verhaal van ‘Marinke’ maakt diepe indruk op de onderzoeksjournalisten. Zij beweert op jonge leeftijd misbruikt te zijn geweest door hooggeplaatste politici, waarbij drugs en satanistische rituelen c.q. martelpraktijken een prominente rol spelen.
Terlingen en Jaspers weten dat er een breed gedragen scepsis bestaat in de wetenschap en bij politie en justitie over deze zaken, maar dat schrikt hen niet af. Ze bijten zich er juist steeds meer in vast als ze bij de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken geen gehoor vinden. Ze wekken de indruk dat het LEBZ er juist voor moet zorgen dat er geen vervolging plaats vindt. Jaspers: “om een lang verhaal kort te maken, sinds de LEBZ bestaat heeft geen enkele aangifte van ritueel misbruik geleid tot een strafzaak.” Volgens Terlingen en Jaspers schiet het LEBZ dus ernstig tekort in haar taak. En ook de aannames van veel wetenschappers kloppen volgens de journalisten niet.

De film Rosemary’s Baby (1968) zorgde voor het begin van allerlei gruwelverhalen over satanisch ritueel misbruik. In 2014 werd een remake gemaakt.

Daarna komen een aantal ‘experts’ aan het woord die hun opvattingen delen. De therapeuten Bas Kremer en Christel Kraaij vertellen over de situatie in Nederland, terwijl de journaliste/activiste Claudia Fischer en de nationaal commissaris tegen kindermisbruik Johannes-Wilhelm Rörig vertellen over de Duitse situatie. De Australische criminoloog Michael Salter vertelt een algemener verhaal waarin hij ingaat tegen de heersende opvattingen in zijn vakgebied.
Opvallend is dat Christel Kraaij in een artikel uit 2018 nog  stellig beweerde: “Tot op heden is er een gebrek aan objectief bewijsmateriaal dat deze vorm van misbruik plaatsvindt.” (1) Ofwel is ze ondertussen van mening dat er geen behoefte meer bestaat aan objectief bewijsmateriaal, ofwel denkt ze dat dit er nu wel is. Volgens Kraaij is er sprake van Mind Control, een zeer omstreden theorie die ook bij  Terlingen en Jaspers op enige scepsis stuit. Ze besluiten zich te richten op tastbaarder bewijs in de vorm van glasscherven die werden ingebracht in de vagina’s van sommige vrouwen die in ziekenhuizen werden verwijderd. Vier anonieme gynaecologen bevestigen deze verhalen. Maar dat is nog geen bewijs dat er een netwerk achter zit concluderen ze terecht. De schoonmoeder van ‘Marinke’ vertelt over brieven in het Latijn of Engels met codes en satanische rituelen die zij zou ontvangen. Dat is een concreet bewijsstuk, denk ik dan, maar de journalisten doen hier verder niets mee.

Bas Kremer, secretaris van de stichting Kenniscentrum Transgenerationeel Georganiseerd Geweld (de opvolger van Alternatief Beraad) is er van overtuigd dat de LEBZ er alleen maar toe dient om aangiftes van satanisch ritueel misbruik te frustreren. Kremer bevestigt het bestaan van ‘niemandskinderen’ die nergens geregistreerd staan en dus straffeloos kunnen worden misbruikt. Ook hoort hij vaak over hooggeplaatsten die zich schuldig zouden maken aan seksueel misbruik, moord en drugshandel. Kremer baseert zich op Past Reality Integration therapie, gebaseerd op een omstreden theorie van Ingeborg Bosch, die al vaker door deskundigen werd bekritiseerd als een volstrekt onbetrouwbare methode.

Sybil, A True Nightmare (1976) naar het boek Sybil: The True Story of a Woman Possessed by 16 Separate Personalities (1973) van Flora Rheta Schreiber over Shirley Ardell Mason. Het wordt algemeen gezien als het begin van DIS (voorheen bekend onder de naam MPS).

Ook de Duitse ‘experts’ die Argos raadpleegt zijn niet geheel onomstreden. Zo is Claudia Fischer en haar website Infoportal Rituelle Gewalt expliciet opgericht om het bestaan van satanisch ritueel misbruik aannemelijk te maken. Niet echt een onbevooroordeelde bron dus. De Duitse skeptische organisatie GWUP is erg kritisch over haar expertise. Ook Andreas Hahn (Sekten- und Weltanschauungsbeauftragte van de Evangelische Kirche van Westfalen) mist bewijzen voor het bestaan van satanistische netwerken die kinderen zouden mishandelen en vermoorden. Het bestaan er van wordt domweg als uitgangspunt genomen.  Onderzoeken van politie en justitie hebben volgens Hahn tot nu toe niets opgeleverd, dus blijven er alleen de getuigenissen van de slachtoffers. Voor sommige therapeuten het bewijs dat het pedo-criminele netwerk is doorgedrongen tot het politiële en justitiële apparaat. Hier gaat het wel erg veel op een samenzweringsfantasie lijken, aldus Hahn. Al met al lijkt Infoportal Rituelle Gewalt meer op een actiegroep dan op een wetenschappelijke instelling. Van Johannes-Wilhelm Rörig weten we alleen maar dat hij vijf mensen heel goed kent die zeggen ritueel misbruikt te zijn in hun jeugd. Dat is voldoende bewijs voor hem.

Michelle Remembers (1980) van Michelle Smith en haar echtgenoot en therapeut Lawrence Pazder waarmee de Satanic Panic begon.

Tenslotte is er nog de Australische expert Michael Salter, die betrokken is bij de International Society or the Study of Trauma and Disorder. Volgens Julien Greaves van The Satanic Temple verspreidt deze groepering allerlei samenzweringsonzin over de satanisten/illuminati en promoot pseudo-wetenschappelijke theoriën als Mind Control. Slater ontkent volgens Greaves domweg het bestaan van het False Memories Syndrome, en wie het daarmee niet eens zijn staat volgens Salter in dienst van de daders. Wie Satanistisch Ritueel Misbruik ontkent, zegt Salter, ontkent seksueel misbruik (alsof het hier om hetzelfde zou gaan). Een uiterst controversieel figuur dus die de wijdverbreide consensus over de oorzaken en gevolgen van de Satanic Panic van de jaren ’90 van de vorige eeuw negeert en allerlei gedateerde theorieën nieuw leven in probeert te blazen.

Samenvattend kunnen we dus stellen dat de uitzending gebaseerd is op oncontroleerbare uitspraken van ‘Marinke’, een anonieme informante en uitspraken van vijf omstreden ‘experts’, die bij nader inzien veelal activisten blijken te zijn. Weinig reden dus om te geloven dat we het hier te maken hebben met een fenomeen dat ons ernstig zorgen moet baren. Het geeft veeleer te denken dat twee ervaren onderzoeksjournalisten willens en wetens dit soort samenzweringsfantasieën menen te moeten verspreiden. Mocht er echt een netwerk zijn van kindermoordende en kinderverkrachtende satanisten dat zijn tentakels tot in de hoogste kringen heeft en dat al sinds een aantal generaties, dan was er al lang meer over bekend geworden dan deze vage geruchten en voorbeelden uit het buitenland. Het feit dat men zijn toevlucht moest nemen tot deze ‘experts’ bewijst eigenlijk al hoe onzinnig het hele idee is. Seksueel misbruik is op zichzelf al ernstig genoeg, daar hoeven niet ook nog eens spectaculaire en onzinnige samenzweringstheorieën over verspreid te worden.

(1) Christel Kraaij en Aernoud van der Knoop, “Ritueel misbruik en mind control als onderdeel van het levensverhaal van de patiënte; een dilemma in psychotherapie” in: Psyche en geloof 28 (2017), nr. 4, p. 172.

Oorspronkelijk verschenen op het weblog van Peter Zegers.

The post Argos en het onbestaande satanische rituele misbruik appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• Stuk Rood Vlees: Samenzweringspopulisme in tijden van corona
• de Volkskrant: In de rechtbank stoort Viruswaanzin zich eerst aan het spatscherm, en dan aan de rechter
• Skepter: Coronacomplotten
• Center for Inquiry: Prove your paranormal powers and win $250,000 from the CFI Investigations Group - nu het hoogste prijzengeld voor het bewijzen van een paranormale claim
• The Body of Evidence:  Interview - Elisabeth Bik, Science Detective
• de Volkskrant: Cees Renckens streed 32 jaar lang tegen kwakzalvers. Kwaad maakt hij zich nog altijd

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (26-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Diederik Stapel (uit een interview)

Het is inmiddels al bijna tien jaar geleden dat Diederik Stapel na jaren van wetenschappelijke fraude door de mand viel. Het haalde zelfs de New York Times. In het jaar daarna schreef hij een boek van meer dan 300 pagina’s. Het boek is een autobiografie, een schuldbekentenis, een zelfanalyse, een inleiding tot wat eens z’n vakgebied was en een beschrijving van het leven aan het front van de wetenschap. Na het lezen van het boek heb ik ook het rapport van de Commissie Levelt gelezen en interviews bekeken die op Stapels eigen website staan. Maar uiteindelijk ben ik met veel vragen blijven zitten.

Precedenten

In z’n boek en in interviews beschrijft Stapel z’n wetenschappelijke fraude verschillende malen als “sjoemelen.”  Het zou hiermee volgens hem gaan om een verschijnsel dat algemener is dan gedacht wordt. Het gebeurt inderdaad dat wetenschappers hun data oppoetsen, masseren en bijstellen. “Outliers” in een dataset worden vaak weggegooid. Maar het is erg zeldzaam dat iemand het prestigieuze wetenschapsperiodiek Science haalt met de beschrijving van een onderzoek dat nooit plaatsgreep en data die gefingeerd zijn. Inmiddels zijn 58 artikelen van Stapel ingetrokken. Op de wereldranglijst voor de meeste intrekkingen neemt hij hiermee thans de vijfde plaats in.  Dat is toch wel meer dan wat “sjoemelen.”

In de natuurkunde hadden we in 2002 het “Schön Schandaal.” Bij het lezen van Stapels boek moest ik verschillende malen terugdenken aan een boek over het Schön schandaal. Zo’n dertig jaar oud was Hendrik Jan Schön in 2002 en net gepromoveerd aan de Universiteit van Konstanz. Hij had een onderzoeksbaan bij Bell Labs in New Jersey en werkte aan de constructie van organische moleculen met unieke elektrische eigenschappen. In 2000 en 2001 was er bijna iedere week een baanbrekend artikel waarop Schön de eerste auteur was. Het ging steevast om mijlpalen waarvan men wist dat ze in het verschiet lagen, maar waarbij werd gedacht aan een termijn van nog zo’n vijf á tien jaar. Hij leek op een Nobelprijs af te stevenen totdat, in het voorjaar van 2002, alles tot een einde kwam. Resultaten bleken gefingeerd te zijn. Iemand merkte dat precies dezelfde grafiek voorkwam in twee verschillende artikelen over twee geheel verschillende onderwerpen. Dat zelfs de ruis in de twee grafieken identiek was, dat was een beetje té toevallig. Men begreep toen ook al snel waarom laboratoria in de gehele wereld er steeds maar niet in geslaagd waren om Schöns prachtige resultaten te reproduceren. Schön zelf heeft zich naderhand nooit laten interviewen over de zaak. Dat is jammer. Ik had indertijd graag geweten wat iemand ertoe drijft om grootschalig te frauderen en dat te doen op een manier die uiteindelijke ontmaskering eigenlijk onvermijdelijk maakt.

Diederik Stapel zit wat betreft de openheid van zaken volledig aan het andere eind van het spectrum. In z’n boek “Ontsporing” legt hij z’n ziel volledig bloot. Gemoedstoestanden, ambities, twijfels, successen en teleurstellingen, privé en professioneel, en vanaf z’n vroege jeugd tot na het schandaal – alles staat erin.  Ook heeft hij zich veel op televisie laten interviewen en de interviews staan op z’n eigen website.

Meesterverteller

Het moet gezegd worden dat Diederik een goed schrijver is. Elk woord staat op de juiste plek.  Zinnen en alinea’s volgen elkaar vloeiend op. Nooit is er een voornaamwoord, een die, dat, of het, waarvan je niet weet waarop het terugslaat. Nooit hoef je een zin of alinea een paar keer te herlezen voordat je begrijpt wat er bedoeld wordt. Als lezer blijf je steeds nieuwsgierig naar wat er volgt en het leest soms als een verhaal van een meesterverteller uit de wereldliteratuur.

Ook de manier waarop het boek in hoofdstukken is verdeeld is effectief. Het eerste hoofdstuk beschrijft de stressvolle momenten toen alles begon in te storten. Een collega had hem verteld dat er twijfels waren gerezen met betrekking tot de waarachtigheid van z’n data. Diederik reist af naar Zwolle en naar Groningen. Dat waren de plaatsen waar hij z’n vragenlijsten zou hebben laten invullen. In de auto neemt hij in gedachten mogelijke scenario’s door – scenario’s voor de verhoren die hem te wachten staan. In het tweede hoofdstuk vertelt hij van z’n jeugd, z’n tijd aan de middelbare school en het jaar aan een Amerikaanse universiteit. Hij groeit op in Oegstgeest in een hogere-middenklasse-milieu. Het is een zorgeloze jeugd in een harmonisch gezin. Hij gaat gemakkelijk met mensen om en hij heeft een levendige interesse in wetenschap in cultuur. Hij heeft moeite met de keuze van een studie, maar hij komt uiteindelijk terecht in de sociale psychologie.

Sociale Psychologie

Het resultaat van een websearch naar Stapels artikel van 2011 in Science.

De sociale psychologie gaat erover hoe menselijk gedrag wordt beïnvloed door omgeving en omstandigheden. Het is eigenlijk de meest blijmoedige tak van de psychologie. Veel psychologie gaat over onontkoombare zaken als genen, neurotransmitters, persoonlijkheidsstoornissen en DSM-5. Maar voor de sociale psychologie is de mens kneedbaar en de samenleving daarmee maakbaar. In april van 2011 had Diederik een artikel in het prestigieuze periodiek Science. In het artikel wordt aangetoond dat racisme en vooroordeel consequenties zijn van een rommelige omgeving. In een straat vol vuilnis zoekt een mens compensatie door het creëren van een ordentelijke gedachtewereld waarin Friezen stug, vrouwen dom en negers lui zijn. Kortom, met beter onderhoud van openbare ruimten verdwijnt niet alleen de rotzooi, maar ook racisme. Stapel zou tot z’n conclusies zijn geraakt door dezelfde vragenlijst voor te leggen in een rommelige en in een opgeruimde omgeving. Het had mooi en eenvoudig geweest, ware het niet dat onderzoek en data gefingeerd waren. Het artikel in Science werd in december van 2011 ingetrokken.

Het boek bevat veel beschrijvingen van hoe in de sociale psychologie onderzoek wordt gedaan.  Wellicht ben ik als natuurwetenschapper enigszins bevooroordeeld, maar ik was niet echt onder de indruk van de wetenschappelijke gedegenheid in Stapels vakgebied. Vaak komt het erop neer dat je de proefpersoon een vragenlijst over een aantal persoonlijke voorkeuren laat invullen nadat je hem of haar een foto hebt laten zien. Met de eerste groep proefpersonen gaat het dan bijvoorbeeld om een foto van een biefstuk en met de tweede groep om een foto van een boom. Het was op ongeveer deze manier dat Stapel had uitgevogeld dat je van vlees hufteriger wordt. Het trof me dat dit soort proefjes steeds met vrij kleine groepen werd gedaan en dat de resultaten de chi-kwadraattoets maar net doorstonden, i.e., balanceerden op de rand van de statistische significantie. Al vroeg in z’n studie viel het Stapel op dat veel gepubliceerde resultaten in het vakgebied moeilijk te reproduceren waren. Als hij dan contact opnam met de betreffende onderzoekers, dan werd hem steevast verteld dat het resultaat ook afhing van allerlei subtiliteiten die niet vermeld stonden in de artikelen met de betreffende resultaten!?!?! In hoofdstuk 4, op pagina 107, schrijft Stapel dat het dan bijvoorbeeld gaat om zaken als het lettertype op de vragenlijst. Even verder vat hij één en ander samen met een slagzin die in het boek verschillende malen herhaald wordt: “Experimenteren is een kunst.”

Op een natuurwetenschapper komt dit bevreemdend over. In de betahoek van de universiteit is het de norm dat een experiment zodanig wordt beschreven dat iemand die nauwgezet het protocol volgt op het beoogde resultaat uitkomt. Reproduceerbaarheid en niet kunstigheid is de grondgedachte achter een experimenteel resultaat!

De Ondergeschikte Rol van het Experiment

In 1999 ontving Stapel een onderscheiding van de European Association of Social Psychology en kreeg hij de daarbij behorende uitnodiging om de driejaarlijkse Jos Jaspars Lecture te geven. Z’n naam is inmiddels verwijderd van de erelijst, maar de tekst van de lezing is nog te vinden. In z’n rede doet Stapel wat men geacht wordt te doen na de ontvangst van een belangrijke prijs. Hij praat over het vakgebied in het algemeen en bespiegelt, onder andere, over de relatie tussen theorie en experiment. Wanneer een natuurwetenschapper een experimentele test voor een theorie ontwerpt, dan is dat met de gedachte dat de uitkomst eventueel strijdig met de theorie zou kunnen zijn. Zo’n eventuele negatieve uitkomst is dan vervolgens tevens een doodvonnis voor de theorie. Maar Stapel en de sociale psychologie gaan hier op een veel vloeibaardere manier mee om.  In de lezing zegt Stapel:

“Sometimes, for example, our research is theory- rather than data- or observation-driven. My point is that whatever way we arrive at our theories and hypotheses, the experiments and tests we design are made to verify, not to falsify our conjectures. The leeway, the freedom we have in the design of our experiments is so enormous that when an experiment does not give us what we are looking for, we blame the experiment, not our theory. (At least, that is the way I work). Is this problematic? No.”

De laatste deel van dit citaat wordt ook aangehaald in het rapport van de Levelt Commissie. De commissie was enigszins onthutst door de minachting jegens de experimentele werkelijkheid die hieruit spreekt. Twee verdere quotes laten zien hoe onverschilligheid ten aanzien van feiten en data centraal staat in Stapels methodologie:

“Our results are often paradigm-contingent. That is, we find what we are looking for because we design our experiments in such a way that we are likely to find what we are looking for. Of course! Should we design our experiments such that we are unlikely to find support for our hypotheses? Should we try to prove ourselves wrong? No, for the best results, we should use the methods that are likely to work best. Use a spoon to eat your soup and a cup to drink your tea. Not vice versa.”

“If we drop each theory, each fashion, each trend as soon as the slightest negative evidence crops up, there results the danger that we will wander around in circles and not obtain any clarification.”

Ook de Levelt Commissie stelt vast dat het met de mentaliteit die hieruit spreekt maar een klein stapje is naar het volledig fingeren van uitkomsten van proeven die nooit zijn uitgevoerd.

Statistisch Stuntwerk

Werp tien dobbelstenen tegelijk en neem de som der ogen. Wie dit een miljoen doet vind een mooi, glad, bell-shaped histogram waaruit het gemiddelde van 35 en de standaardafwijking van 5,4 duidelijk zijn af te lezen. Bij slechts honderd van zulke tien-dobbelstenen-worpen zijn er duidelijke afwijkingen.

Stel je neemt tien dobbelstenen. Je werpt ze allemaal tegelijk en je neemt het totale aantal ogen van alle dobbelstenen samen. Het is niet moeilijk te berekenen dat het gemiddelde en de standaardafwijking respectievelijk 35 en 5,4 zijn. Wanneer je deze tien-dobbelstenen-worp een miljoen maal doet en met een staafdiagram de frequentie van elke uitkomst weergeeft, dan vindt je een bijna perfecte “bell-shaped” curve (zie figuur).  Maar wanneer je de tien-dobbelstenen-worp honderd maal doet, dan is je steekproef te klein van omvang om een gladde “bell-shaped” curve te verkrijgen (zie figuur).  Er zijn dan relatief grote statistische fluctuaties rondom die bell-shaped curve.

Als je een meting doet, dan heb je in het algemeen te maken met ruis en onzekerheden. Wanneer er verschillende bronnen van ruis en onzekerheid zijn, dan is de uitkomst van je meting zoiets als de uitkomst van de tien-dobbelstenen-worp uit de vorige alinea. Er is een spreiding van resultaten rondom het gemiddelde en slechts door je meting een groot aantal malen te herhalen kun je dan inzoomen op dat gemiddelde.

Wie de uitkomsten van 100 metingen gaat fingeren zal, om geloofwaardig te zijn, niet alleen een bell-shaped curve moeten fingeren, maar ook de fluctuaties rondom die curve als in het onderste staafdiagram in de figuur. Het is niet eenvoudig om dit op het gevoel te doen. Hendrik Jan Schön was voor z’n val al eens aan de tand gevoeld omdat in één van z’n artikelen de spreiding van de meetpunten een te perfecte “bell-shaped” curve vormde. Hij heeft zich toen hieruit kunnen praten.

Het 5de deel van hoofdstuk 2 van het rapport van de Levelt Commissie is vrij droog.  Maar het komt er in wezen op neer dat Diederik Stapel in dezelfde val was gelopen als Hendrik Jan Schön. De fluctuaties die Stapel in z’n data had ingebouwd waren keer op keer onwaarschijnlijk klein, uiteindelijk te klein om voor realistisch door te kunnen gaan.

Maar ook op een meer elementair niveau waren de gefingeerde data van Stapel veelal weinig doordacht. Pepijn van Erp wijst er in z’n blog op hoe Stapel in een steekproef met 16 personen op een percentage van 15 uitkomt. Een meer koelbloedige en berekenende fraudeur zou zich gerealiseerd hebben dat het met twee van de 16 personen om 13 procent gaat en met drie van 16 personen om 19 procent.

De Motivatie

Waarom gaat iemand op grote schaal frauderen? En frauderen op een manier die eigenlijk heel doorzichtig is … Schön en Stapel waren allebei Russisch roulette aan het spelen en dat was niet alleen omdat de statistiek van de gefingeerde resultaten niet klopte. Schön had in de loop van 2000 en 2001 negen artikelen in Science en zeven artikelen in Nature. Zo beschreef hij bijvoorbeeld de constructie van een transistor die bestaat uit maar één molecuul. Het is niet moeilijk te voorspellen dat andere laboratoria dit willen reproduceren en als dat dan vervolgens steeds niet lukt, dan worden er steeds dringender vragen gesteld. Zoals hierboven vermeld is de sociale psychologie nogal vrijblijvend in de manier waarop ze omgaat met reproduceerbaarheid van experimentele resultaten. Maar het is gebruikelijk in dit vak dat het de studenten en de jongere medewerkers zijn die met de vragenlijsten op pad gaan. Uiteindelijk leveren ze de spreadsheets met resultaten af bij de professor. Die laatste schrijft dan de artikelen en tracht fondsen te verwerven voor verder onderzoek. Stapel, echter, zou zelf met de vragenlijsten op pad zijn gegaan. De medewerkers kregen uitgewerkte resultaten op hun bureau; resultaten die de theorieën spectaculair bevestigden. Stapel meldde hen daarbij dat hij de ingevulde vragenlijsten inmiddels al had weggegooid. Het waren uiteindelijk dan ook jongere medewerkers die de bal aan het rollen brachten door met hun argwaan hogerop te gaan.

Stapel beschrijft in z’n boek hoe het begon met het “bijstellen” van getalletjes in z’n spreadsheets, hoe het vervolgens steeds verder uit de hand liep en hoe het eindigde met verzonnen resultaten van enquêtes die nooit waren uitgevoerd. Hij wilde respect en bewondering van collegae en vakbroeders, zo luidt z’n eigen verklaring. Dat lukte inderdaad. Maar hij bleef doorgaan met de fraude, ook nadat hij onderzoeksprijzen had ontvangen en het tot professor en zelfs tot decaan had gebracht.

Tegenstrijdigheden

Als we hoofdstuk 6 van “Ontsporing” mogen geloven, dan is Stapel doodongelukkig geworden door z’n fraude. Gesprekken over z’n werk vermeed hij, omdat hij vreesde door de mand te vallen wanneer er eventueel doorgevraagd zou worden. Op congressen was hij bang het vuur aan de schenen gelegd te krijgen en schuwde hij z’n vakbroeders zoveel mogelijk. Hij bezocht een paar presentaties en liet zich even zien op een postersessie, maar hij ging niet naar gezamenlijke maaltijden en, in plaats van te verblijven in hetzelfde hotel als waar ook het congres plaatsvond, zocht hij een hotel elders in de stad waar hij dan in eenzaamheid veel films keek. Stapel beschrijft in z’n boek hoe hij zichzelf ook op de faculteit probeerde weg cijferen. Hij overhandigde z’n gefingeerde uitkomsten zoveel mogelijk in het voorbijgaan en op vrijdagmiddag. Door de weekendbeslommeringen zouden de medewerkers zich de eventuele vragen de maandag daarop dan hopelijk niet meer herinneren.

In “Ontsporing” vergelijkt Stapel z’n herhaaldelijke fraude met een drugsverslaving. Maar is dit wel de juiste vergelijking? Een drugsverslaafde heeft van tijd tot tijd nog een gelukzalige “high,” ook als z’n hele leven instort. Het boek beschrijft daarentegen hoe de voortdurende fraude tot niets dan chronische stress leidde. Toch bleef hij ermee doorgaan. Een begrijpelijke gang van zaken zou zijn dat je een beetje sjoemelt en dan beseft dat de stress die erop volgt maakt dat je zoiets misschien maar beter niet kunt herhalen.

In een vraaggesprek bij VPRO Boeken zegt Stapel iets dat lijnrecht indruist tegen de chronische gepakt-worden-vrees waarvan hij in z’n boek verhaalt. Elf minuten in het interview zegt hij dat hij de val nooit voelde aankomen, tenminste niet “op een hoog bewustzijnsniveau.” Toen ik dat hoorde, toen vroeg ik me af of de vergelijking met een drugsverslaving wellicht een poging was geweest om van de wetenschapsfraude een medisch probleem te maken en daarmee impliciet verminderde toerekeningsvatbaarheid te claimen.

Er zijn meer inconsistenties. De Levelt Commissie heeft met veel voormalige medewerkers van Stapel gesproken en schetst in z’n rapport een beeld dat niet overeenkomt met het joviale beeld van zichzelf dat Stapel in z’n boek schetst. Stapel was decaan en was als zodanig een machtig man aan de universiteit. Volgens medewerkers was hij er niet wars van z’n autoriteit te gebruiken om mensen de mond te snoeren. De commissie heeft Stapel geconfronteerd met wat de medewerkers zeiden. Stapel verklaarde zichzelf daarin niet te herkennen en omdat het te pijnlijk voor hem was wilde hij er toen verder liever over zwijgen.

Schön zwijgt en de motivatie en de gemoedstoestanden achter z’n fraude blijven derhalve een raadsel. Stapel heeft met z’n boek, de interviews en z’n medewerking aan het onderzoek van de Levelt Commissie een overstelpende hoeveelheid schuldbekentenis in de openbaarheid gebracht. Echter, door de tegenstrijdigheden blijven de beweegredenen achter de fraude uiteindelijk net zo raadselachtig als in het geval van Schön. Aan het eind van een interview bij PAUW verhaalt Stapel over een Havo-scholiere die hem thuis kwam interviewen. Het meisje maakte een profielwerkstuk over leugenaars en wilde graag verklaren wat Stapel dreef. Stapel en het meisje hadden een lang gesprek, maar ze kwamen er niet uit. “Die verklaring is er niet. Het is heel ingewikkeld,” zegt Stapel uiteindelijk ook zelf tegen Jeroen Pauw. Waarachtiger woorden heeft hij wellicht zelden gesproken.

The post Stapelgate en de Ondoorgrondelijkheid van de Wetenschapsfraude appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• CBS: Jim Bakker sued by second state for selling fake coronavirus cure
• ArsTechnica: Homeopaths sell injections containing strychnine, lead, mercury. Seriously
• Follow the Money: Het ‘alternatieve RIVM’ van Willem Engel en zijn strijd tegen de staat - uitgebreid artikel, grotendeels op basis van mijn stuk hier op Kloptdatwel. Achter een betaalmuur, maar je kunt je registreren voor een maand gratis toegang.
• NOS: Coronaprotest in Den Haag verboden, organisatoren stappen naar rechter
• Nature: How deadly is the coronavirus? Scientists are close to an answer
• Vanity Fair: “He’s the chosen one to run America”: inside the cult of Trump, his rallies are church and he is the gospel

 

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (25-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Cees Renckens schrijft columns voor Kloptdatwel. Van 1988 tot 2011 was hij voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Foto: Klaas Jaarsma

De passage van het kind door het baringskanaal is een aanslag op de bekkenbodem, zijnde het gespierde gebied tussen de vulva en de anus. Zeker bij de geboorte van het eerste kind scheurt dit gebied regelmatig in, welk letsel door gynaecologen wordt betiteld als 1ste graads ruptuur, 2de graads of 3de graads. De 3de graads ruptuur ontstaat bij enkele procenten van de bevalling bij eerstbarenden. Het betekent dat de scheur zich zo ver heeft uitstrekt, dat ook de kringspier van de anus is doorgescheurd. Het herstel daarvan vergt een lastige operatie, die veelal onder narcose en direct na de geboorte moet plaatsvinden. Niet zelden leidt deze complicatie tot een blijvende verzwakking van de anale kringspier met bijvoorbeeld incontinentie voor ontlasting tot gevolg.
Is er bij de eerste bevalling een 3de graads ruptuur (ook wel ‘totaalruptuur’ geheten) opgetreden, dan moet er bij de volgende bevalling altijd een flinke inknipping (‘episiotomie’) worden gegeven. Dat verkleint de kans dat de verlittekende kringspier opnieuw beschadigd raakt. Tweemaal een verscheurde sfincter vergroot de kans op latere incontinentie of verzakkingen in zeer aanzienlijke mate.

Deze lange inleiding dient om een herinnering op te halen uit de tijd dat ik nog af en toe de supervisie had op de verloskamers. Daar gebeurde het dat een jonge arts-assistent mij op trotse toon kwam meedelen, dat hij bij een vrouw, die eerder een totaal ruptuur had opgelopen, geen knip had gezet en dat desniettemin de anale sfincter intact was gebleven. Hij verwachtte een waarderend commentaar van zijn baas, maar ik veegde hem daarentegen de mantel uit. Nog eenmaal zulk eigengereid optreden in strijd met op veel wetenschap gebaseerde richtlijnen en ontslag zou volgen. Beteuterd droop hij af. Waarom die herinnering recent bij mij opkwam, leest u in het vervolg van dit artikel.

Op 19 mei werd een Limburgse dorpsdokter annex orthomoleculair huisarts landelijk nieuws. Hij had na de behandeling van een tiental positief geteste corona-patiënten met een combinatie van vier middelen alleen maar genezingen gezien. Eerder ging de helft van zijn 23 corona-patiënten dood. Hij vond dit zo veelbelovend dat hij contact zocht met Omroep Limburg, waarna de landelijke kranten er lucht van kregen en Rob Elens twee dagen later in de talkshow Op1 zat, waar hij het onbekommerd opnam tegen viroloog Osterhaus.

Hij had zijn therapie ontleend aan de omstreden hippie-achtige Franse viroloog Raoult. Deze gaf zijn patiënten een combinatie van hydroxychloroquine, azitromycine, vitamine D en zink. De leider van Forum voor Democratie Baudet steunde Elens, nodigde hem uit in zijn FVD-journaal en drong er bij minister De Jonge op aan om het middel vrij te geven en ervan grote hoeveelheden in te slaan. De IGJ was er deze keer snel bij en verbood Elens deze behandeling nog toe te passen en ook zijn apotheker kreeg een afleveringsverbod van de genoemde middelen.

In de vroege fase van de uitbraak werd ook in ziekenhuizen op de IC’s hydroxychloroquine gegeven, totdat men erachter kwam dat het spul meer kwaad dan goed deed. Wereldwijd liepen en lopen er nog goed opgezette onderzoeken naar de werkzaamheid van het middel. Er bestaat onder infectiologen inmiddels wel consensus dat hydroxychloroquine niet werkzaam zal blijken te zijn.
Maar, zo sprak een hunner, je moet er niet aan denken, dat er toch nog een verrassing uit de bus zou komen en dat het middel wel degelijk nuttig zou blijken te zijn. De hoon van complotdenkers, orthomoleculairen, Baudet-achtigen en kwakzalvers zou dan natuurlijk enorm zijn. Hij zag daar erg tegen op. Ik meende hem te kunnen geruststellen, want zelfs als gebleken mocht zijn dat hydroxychloroquine werkzaam is tegen corona, dan blijft nog overeind dat de uitspraken van Elens in die fase op volkomen onreglementaire, onwetenschappelijke en onethische gronden waren gedaan. Het ABC van farmacologie en geneesmiddelenonderzoek is hem volkomen ontgaan. Dat valt hem aan te wrijven en te verwijten.
Gesteld dus dat hij achteraf toch nog zou triomferen, dan zou niet betekenen dat de man zijn therapie op goede gronden was gaan toepassen. Zoals mijn arts-assistent een fraai resultaat boekte, dat nooit op deze wijze tot stand had mogen komen, zo zou Elens ook dan nog altijd als orthomoleculaire kwakzalver kunnen worden beschouwd, ook al had hij schijnbaar gelijk gekregen. Wel valt te vrezen dat dat aan een lekenpubliek moeilijk is uit te leggen.

The post Over verwijtbaar succes bij een bevalling en de behandeling van COVID-19 appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• Skeptical Inquirer: Using Humor And Games To Counter Science Misinformation
• Homeopathy: Will We Miss the Opportunity Again? - het leest als een parodie, maar zo is het niet bedoeld natuurlijk ... (toegankelijke kopie)
• NOS: EU komt weer met plannen tegen nepnieuws, wat hebben ze om het lijf?
• The Conversation: Four experts investigate how the 5G coronavirus conspiracy theory began
• The New York Times: Covid-19 Patient Gets Double Lung Transplant, Offering Hope for Others - goed te lezen voor wie nog dacht COVID-19 af te kunnen doen als een griepje.
• de Volkskrant: Een vergeten hoofdstuk: de coronacrisis (?) van 1890
• SKEPP: SKEPP 30 jaar - gefeliciteerd namens Kloptdatwel!

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (24-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Het vervelende vooruitzicht dat we nog wel even vast zitten aan maatregelen als social distancing, motiveert sommigen tot het zoeken naar alternatieve hypotheses over de verspreiding van het coronavirus. In een interview op Café Weltschmerz bracht ene Willem Engel zo'n alternatief verhaal naar voren. Het interview werd in tien dagen meer dan 180.000 keer bekeken en Engel kreeg bijval van Maurice de Hond. Volgens Engel is de pandemie in Nederland eigenlijk al voorbij, kan sowieso maar 25 procent van de mensen besmet raken door het virus, en is de regel van 1,5 meter afstand nergens op gebaseerd en nergens voor nodig. Onzinnige uitspraken, gebaseerd op implausibele hypotheses en verkeerd interpreteren van onderzoek.

Zo'n twaalf jaar terug was Engel nog aan het promoveren in de biofarmacie, maar kort voor het afronden van dat traject besloot hij zich te storten op een carrière als dansleraar. Nu zijn zaak door de lockdown-maatregelen stil kwam te liggen, had hij opeens alle tijd om weer wetenschapper te gaan spelen, maar mist blijkbaar een kritische omgeving die hem behoedt voor het maken van tal van denkfouten.

Aerosolen

Maurice de Hond tilt Willem Engel in het zadel.

Engel heeft toen hij nog in de wetenschap actief was, onderzoek gedaan naar aerosolen. Net als Maurice de Hond denkt Engel dat die minuscule druppeltjes een veel grotere rol spelen in de verspreiding van het coronavirus dan de gevestigde wetenschappers in het RIVM, de WHO en al die andere kennisinstituten wereldwijd, die het erop houden dat vooral de grotere druppels, die vrijkomen bij niesen, hoesten en hard praten van belang zijn. Engel stelt zelfs dat alleen die aerosolen een rol spelen en dat daarom de 1,5 meter afstand die we moeten houden onzinnig is. Zelfs als je wel gelooft in de druppelverspreiding moet je vraagtekens zetten bij die 1,5 meter, want daar kon Engel geen enkel wetenschappelijk artikel over vinden. Het zegt alleen iets over zijn gebrekkige kennis of zijn slechte speurwerk. Die 1,5 meter is een proefondervindelijk vastgestelde vuistregel, gebaseerd op onderzoek in de jaren 30 van de vorige eeuw door William Firth Wells. Het is onder andere samevat in zijn boek Airborne Contagion and Air Hygiene. An Ecological Study of Droplet Infections (Harvard University Press, 1955).

Wat voor bewijs heeft Engel eigenlijk dat alleen die aerosolen, die gevormd worden in de longen, een rol spelen? Hij brengt eigenlijk niet meer dan de hypothese en vertelt er wat rare verhalen bij over PCR testen die zoals ze nu worden toegepast niet zouden deugen. Het gegeven dat die testen bij samples uit de neus heel vaak de infectie niet laten zien, is voor Engel een aanwijzing dat het virus zich van daar uit helemaal niet kan verspreiden. Het lijkt me klinklare nonsens.

Terwijl in grotere druppels wel levensvatbare virusdeeltjes zijn vastgesteld, staat die vraag voor de veel kleinere aerosolen nog grotendeels open. Zoals Jaap van Dissel het in zijn presentatie voor de Tweede Kamercommissie op 4 juni uitlegde (rond minuut 40), moet je er ook rekening mee houden dat het bij die aerosolen gaat om druppeltjes die een 100 tot 1000 keer kleinere diameter hebben, wat betekent dat het volume al snel miljoenen keren kleiner is en dus veel en veel minder virusdeeltjes kan bevatten. Maar voor meer details over de mogelijke rol van aerosolen verwijs ik naar het uitstekende artikel dat Niki Korteweg vandaag schreef in NRC: 'Hoesten, niezen, zingen… niemand kent het gevaar van kleine druppels'.

Reproductiegetal

In de discussie speelt de term R0, het basis reproductiegetal, een grote rol. Het is een maat voor de snelheid waarmee een virus zich in een populatie verspreidt als er nog niemand immuun voor is. De R0 hangt af van een aantal gegeven zaken, zoals de aard van het virus, maar kan beïnvloed worden door bijvoorbeeld maatregelen als social distancing. Gedurende een verspreiding worden er ook steeds meer mensen immuun, dat remt dan natuurlijk ook de verspreiding, maar dan hebben we het over de effectieve R, of Rt.

Afgaand op het interview blijkt Engel dat onderscheid niet te begrijpen. Door de lockdownmaatregelen hebben we de R0 tijdelijk verlaagd, maar zo gauw we die loslaten schiet R0 weer naar de standaardwaarde. Dat betekent niet dat er dan opeens weer heel veel mensen besmet worden, want die R0 zegt dus niets over hoeveel mensen nu besmet zijn en hoeveel er al immuun zijn. Voor mazelen is de R0 ongeveer 20, terwijl er doorgaans nauwelijks mazelenbesmettingen zijn. Door de R0 drastisch te verlagen, zorg je er wel voor dat de effectieve R onder de 1 komt, maar die kun je in principe ook bij hogere R0 onder controle houden met maatregelen als veelvuldig testen en zorgvuldig contactonderzoek.
In de latere podcast voor NPO2 liet Engel wel doorschemeren dat hij erop was is gewezen dat hij het eigenlijk over Rt had moeten hebben en niet over R0, maar of hij het nu wel echt begrepen heeft, valt nog maar te bezien. Ik heb nog geen correcties gezien op zijn kanalen.

Deze slide van het RIVM helpt niet echt mee om het onderscheid tussen R0 en de effectieve R te duiden.

Een belangrijk argument van het RIVM voor de stelling dat de verspreiding vooral via grotere druppels gaat is, is dat dat bij andere virussen met een betrekkelijke lage R0 van 2 à 3, als influenza, ook het geval is. Als SARS-CoV-2 vooral via die hele kleine aerosolen zou verspreiden, dan zou het meer lijken op mazelen en waterpokken die een R0 in de buurt van de 20 hebben.

Maurice de Hond

Maurice de Hond stelt dat dit argument niet klopt. Hij denk dat het virus zich vooral verspreid bij super spreading events waarbij veel mensen in slecht geventileerde ruimtes verblijven. Tijdens zo'n gebeurtenis kan één besmet persoon dan heel veel anderen besmetten, waarbij je dus een hoge R ziet. Als je dat dan middelt met de door hem als nauwelijks aanwezig veronderstelde verspreiding buiten, zou je alsnog op een R0 van 2 à 3 uit kunnen komen. Die hoge R bij een super spreading event duidt dan, volgens De Hond, juist op aerosole verspreiding als je de redenatie van het RIVM volgt. Tsja, hij vergeet dan wel even dat die R0 van 20 voor mazelen een gemiddelde is over alle soorten ruimtes en je zou 'm moeten kennen specifiek voor de ruimtes waar De Hond het over heeft.

Nog een argument van het RIVM dat er buiten wel degelijk besmetting plaatsvindt is dat het virus ook snel verspreidt onder Indianen in het Amazone gebied. De Hond vindt dat ook niet geldig, want die Indianen zitten ook wel eens binnen. En vooral tijdens zware regenbuien heb je dan geen natuurlijke ventilatie, beweert hij dan. Ik denk niet dat De Hond een goed beeld heeft van de gemiddelde behuizing van de inheemse volkeren in het Amazonegebied en hoe het gesteld is met de tocht in die hutten tijdens dergelijke tropische buien ...

Groepsimmuniteit

Volgens Engel kunnen alle maatregelen wel opgeheven worden, want we zouden in Nederland al zo'n beetje de benodigde groepsimmuniteit bereikt hebben. Dat lijkt ernstig in tegenspraak met de beste gegevens die we hebben over hoeveel mensen al in aanraking geweest zijn met het virus en er waarschijnlijk (voor enige tijd in ieder geval) immuun voor zijn geworden. Het Sanquin-onderzoek onder bloeddonors gaf vorige week aan dat 5,5 procent antilichamen heeft. In het interview had Engel het noodgedwongen nog over het vorige onderzoek, met gegevens tot half april, waaruit bleek dat 3 procent waarschijnlijk een besmetting met corona had doorgemaakt. Met 3 procent zit je natuurlijk erg ver van de groepsimmuniteit die voor dit coronavirus door experts wordt ingeschat op rond de 60 procent (hangt direct samen met de geschatte R0 van 2,5).

Engel wijst er echter op (rond minuut 45) dat uit het onderzoek ook zou blijken dat 14 procent van de donoren al antilichamen had, waarschijnlijk van besmettingen met andere coronavirussen, en dat die daardoor ook beschermd waren tegen SARS-CoV-2. Het is tamelijk onbegrijpelijk hoe Engel dit uit het wetenschappelijke artikel heeft opgemaakt. De 14 procent slaat namelijk op het aandeel van de donoren dat positief testte met de gebruikte antilichamentest, waarvan ook een donatie van voor de outbreak positief testte. Er waren bij de 7.361 donaties, 230 positeve testen. Van die 230 was er bij 218 een eerdere afname nog beschikbaar voor een test. En daarvan waren er dus 30 ook positief. De 14 procent is dus 30/218, maar niet 14 procent van de ruim 7.000 donaties!

Het enige wat niet helemaal duidelijk is, wat het betekent dat een klein deel van de positief geteste donoren al voor de outbreak positief testte. Ligt het aan de test en zijn sommige mensen sowieso altijd positief? Is de test niet specifiek genoeg, slaat hij ook uit bij antilichamen tegen andere virussen? (En wat betekent dat dan voor de eventuele immuniteit tegen SARS-CoV-2?) Of waren deze donors toch al besmet voor het officiële begin van de outbreak?
Als je louter kijkt naar wie er tussen de vorige (pre-outbreak) en huidige donatie een besmetting opliep, kom je voor zeg eind maart, uit op 2,7 procent. Neem je die wat onduidelijke positieven mee om aan de ruime kant te zitten, dan zit je op de drie procent die naar buiten is gebracht. Wat Engel ervan maakt slaat nergens op. En het gezeur van interviewer Ramon Bril dat de titel van het artikel een vorm van wetenschappelijke corruptie zou inhouden al helemaal niet. Die titel luidt 'Herd immunity is not a realistic exit strategy during a COVID-19 outbreak' waar Bril 'Herd immunity is not an option' van maakt, wat ook wel slordig is voor iemand die zo'n stevige beschuldiging uit.

Waarom zouden we eigenlijk met 14 procent immuniteit al bijna op groepsimmuniteit zitten? Dat komt omdat Engel denkt dat überhaupt maar 20 tot 25 procent van de populatie getroffen kan worden door het coronavirus en dat baseert hij weer op een verkeerde interpretatie van wat er aan boord van de Diamond Princess gebeurde.  Engel denkt dat het gegeven dat maar iets meer dan 700 van de 3700 opvarenden uiteindelijk besmet raakte met het coronavirus betekent dat de rest gewoon niet besmet kon worden. In Engels beeld was het schip in quarantaine een perfecte mengmachine  waarin iedereen aan boord vanzelfsprekend in aanraking zou komen met het virus. Niets is minder waar. Ondanks een vertraagde start moesten de passagiers in hun cabines blijven en waren groepsbijeenkomsten aan boord uitgesloten. Ook werden positief geteste personen van boord gehaald. Een soort lockdownmaatregelen aan boord.
Ondanks de wat gebrekkige uitvoering traden er na enige tijd geen nieuwe gevallen meer op. Die casus leek mij juist een sterk argument tegen aerosole verspreiding (of in ieder geval het belang daarvan op het geheel) en in het eerder vemelde NRC-artikel wordt dat bevestigd door viroloog Ron Fouchier.

Engel noemt ook nog het onderzoek van prof Hendrik Streeck, uitgevoerd in Gangelt. In die gemeente was een super spreading event waarna er strikte social distancing maatregelen werden opgelegd. Opvallend resultaat was dat in huishoudens met iemand die besmet was, niet heel veel secundaire besmettingen optraden, afhankelijk van de grootte van het huishouden liepen de percentages uiteen van 16 tot 44 procent. Maar dit zegt waarschijnlijk weinig over hoe groot de kans is dat iemand überhaupt besmet kan worden, en toont eerder aan dat een besmet persoon  gemiddeld maar beperkt besmettelijk is. Het vrus is niet zo makkelijk overdraagbaar, zeker niet als je de basishygiene in acht neemt.

Vaccins - 'Ik ben zeker geen antivaxxer, maar ...'

Het stuitendste stuk in het interview zit aan het eind. Nadat Engel eerst blijk geeft geen benul te hebben hoe het werkt met het reproductiegetal, de R0 waarover je virologen hoort spreken, komt hij met zijn conclusie dat vaccins voor luchtweginfecties sowieso geen goed idee zijn: "Alle vaccinprogramma's voor luchtweginfecties kun je afschaffen." zegt hij doodleuk. Was het een verspreking, bedoelde hij misschien alleen de griepvaccinatie? Ik vroeg ernaar op zijn Facebook pagina:

Je reinste antivax-klets, als je het mij vraagt. Op zijn minst heeft Engel er moeite mee om toe te geven dat hij erg is doorgeschoten in het interview.

En verder ...

Het interview is ruim 80 minuten. Engel - en soms ook Bril - doet wel meer uitspraken die op zijn minst merkwaardig zijn. Ik zal geen poging doen om hier compleet te zijn, maar de volgende uitspraken vielen nog op.

• Bril stelt dat het aantal zelfdodingen tijdens de lockdown maar liefst 10 tot 20 keer zo hoog ligt als normaal. Het tegengestelde is waar, het ligt zo'n 20 procent lager.
• Als voorbeeld van een denkbeeld dat ooit eens door verkeerde wetenschap bekend is geworden en ondanks correctie heel hardnekkig blijft voortleven, noemt Engel het verhaal dat spinazie als een hele goede bron van ijzer wordt gezien, terwijl dat op een fout geplaatste komma in een publicatie zou berusten. Engel is er niet van op de hoogte dat dat verhaal juist een mythe is.
• "Wetenschappers" in de 14e eeuw hadden het mis over hoe de Zwarte Dood zich verspreidde. Dat geeft Engel als reden waarom wetenschappers in onze tijd zo halstarrig aan het idee vasthouden dat het dit keer niet via de lucht gaat, want ze willen het niet nog een keer fout hebben. Dit argument gaat op zoveel fronten mis, dat ik dat volgens mij niet hoef uit te leggen.
• Engel stelt dat de periode van die Zwarte Dood ook de enige keer in onze geschiedenis was waarin quarantaine is toegepast. Misschien doelt Engel hier specifiek op heel Nederland, want in de geschiedenis is quarantaine op verschillende plaatsen en tijden ingezet als middel om epidemieën in te dammen, ook op lokale schaal in Nederland.
• Engel schermt met een contact in het Outbreak Managment Team die zijn analyse zou ondersteunen. In het gesprek komt naar voren dat het zou gaan om een mannelijke hoogleraar. Het lijkt me erg sterk, misschien dat de beste man alleen maar iets heeft gezegd over dat nog niet helemaal is uitgesloten dat aerosolen een rol spelen.
• De piek in de besmettingen is volgens Engel juist veroorzaakt door de lockdown: daardoor moesten we meer op elkaar gaan zitten. Hij wijst op een golfje in de grafiek met besmettingen rond 16 maart, net toen de lockdown inging,  en stelt rustig dat we daar de kans op een lagere piek hebben laten liggen. Geen enkele overweging wat betreft onzekerheidsintervallen aan het begin toen zowel de aantallen nog laag waren, er nog maar weinig gestest werd en de rapportage daarvan soms niet actueel was.

  Slide uit de presentatie van Engel

• Engel en Bril kletsen ook nog over het gebruik van de medicijncocktail van orthomoleculaire huisarts Rob Elens, maar daar is al best veel over geschreven. Wat hier wel in opvalt is dat  Engel aan de ene kant fel tegen handhaven van de 1,5 m afstand is, omdat er geen bewijs voor zou zijn, maar ironisch genoeg aan de andere kant voorstander van het toelaten van 'experimenten' als dat Elens, juist omdat je niet op bewijs kunt gaan zitten wachten...

Zelfinzicht

Engel bedoelt het zoals zovele amateurvirologen en bierviltjesrekenaars vast allemaal niet verkeerd:

(uit een filmpje van het kanaal van Engel)

The post De denkfouten van Willem Engel over het coronavirus appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• AD: Publicist in moordzaak-Vaatstra definitief veroordeeld tot celstraf
• NOS: Politie en OM zien geen verband tussen zendmastbranden
• de Volkskrant: Wat heeft het populisme toch met de ‘wonderpil’ hydroxychloroquine?
• Trouw: ‘Wetenschap is niet zomaar een mening’
• NRC: Van gezonde voeding trekt een virus zich niets aan

CONSPIRACIST WAREHOUSE pic.twitter.com/SFujqHOgcf

— Mark Humphries (@markhumphries) May 28, 2020

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.8

The post De linke weekendbijlage (23-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

"De Vereniging Homeopathie is op 29 maart 2020 aangeklaagd door een partij die beweert dat er geen enkel wetenschappelijk bewijs is voor homeopathie." meldt de Vereniging Homeopathie op 17 april jl. op haar website. Wat later verschijnt ook een soortgelijk bericht op de Facebook-pagina van de vereniging (zie hiernaast). Een rechtszaak? Interessant! De vereniging is strijdbaar en gaat het gevecht vol aan, maar vanwege de hoge advocaatkosten zoekt ze wel naar financiële ondersteuning en wil middels een donatiecampagne maar liefst 25.000 euro ophalen.

Nergens vermeldt de Koninklijke Vereniging Homeopathie Nederland echter dat het slechts om een klacht bij de Reclame Code Commissie gaat! Een klacht die vermoedelijk op formele gronden kansloos is (de vereniging verkoopt immers zelf geen homeopathische middelen) en die je makkelijk zelf zonder advocaat af kunt. Pure misleiding en in ieder geval weinig koninklijk.

In de commentaren onder het Facebook-bericht vielen opmerkingen hierover op van homeopaat Martin de Munck, zelf geen onbekende met de klachtenprocedure van de Reclame Code Commisse (RCC). Het account van de vereniging reageert echter nergens op deze opmerkingen.

Ik besloot vandaag zelf maar eens even te bellen met de Vereniging Homeopathie voor toelichting op deze kwestie. Meteen nadat ik vroeg bij welke rechtbank de rechtszaak zou voorkomen, vertelde de medewerkster van de vereniging me dat het om een klacht gaat van een particulier bij de RCC. "O, okee...", zei ik, "Het gaat dus niet om een rechtszaak?" Waarop het gedraai aan de andere kant van de lijn begon: "Nou ja, eh, het is een soort rechtszaak, dus. Want degene die dat behandelt ... je moet je wel verweren, net als bij een gewone rechtszaak. Want als je dat niet doet dan heeft hij gewonnen en dan heeft dat verstrekkende gevolgen voor de homeopathie."

Ik voerde aan dat er op de donatiepagina bij Geef.nl heel duidelijk "Rechtszaak wetenschappelijk onderzoek Homeopathie" staat zonder dat ergens vermeld wordt dat het in feite maar om een procedure bij de RCC gaat en dat toch wel misleidend genoemd kon worden. Bij een civiele rechtszaak is het wel logisch (of zelfs verplicht) om een advocaat in te schakelen, maar bij de RCC zou je het in deze kwestie toch echt makkelijk zelf moeten afkunnen, zeker in eerste aanleg. Als je op de vingers getikt wordt, kun je alsnog in hoger beroep, ook bij de RCC.

Maar dat zag ik natuurlijk verkeerd: "U denkt toch niet dat wij zomaar geld gaan ophalen, zomaar, en zeggen van jongens we hebben geld nodig voor een advocaat, terwijl het niet zo is? Ik heb net de eerste rekening betaald van de advocaat en dat was niet geen honderd euro, ofzo."

Ik vertelde haar dat ik me kon voorstellen dat de mensen die nu al gedoneerd hebben zouden kunnen denken: 'ja, als ik had geweten dat het om een vrij eenvoudige procedure bij de RCC gaat, dan had ik misschien wel geen geld gegegeven.' "Ja, dat zou kunnen." kreeg ik als antwoord, maar daar voelen ze zich bij de vereniging blijkbaar helemaal niet bezwaard over: "Maar goed, die kosten, we hebben wel hebben kosten van een advocaat. Het heeft natuurlijk wel verstrekkende gevolgen. Want stel dat ... we hopen natuurlijk dat we dit gaan winnen bij de RCC en dan kunnen we daar profijt van trekken om de homeopathie in een beter daglicht te zetten. Van kijk maar, wij worden in het gelijk gesteld, nu kunnen we doorzetten. En daarom hebben we een advocaat ingeschakeld om het extra goed te onderbouwen."

En daar komt de aap uit de mouw. De procedure bij de RCC lijkt me vrij kansloos voor de klager. Als de vereniging naar verwachting wint, waarschijnlijk alleen al op formele gronden, zal de overwinning uitgebreid rondgebazuind gaan worden alsof een onafhankelijke 'rechter' het bewijs voor homeopathie als voldoende heeft beoordeeld.

PS Vorige week had ik al met Geef.nl contact opgenomen en ze voorgelegd dat het hier hoogstwaarschijnlijk niet om een rechtszaak gaat maar slechts om een klachtenprocedure bij de RCC, en of ze dat dan niet misleidend vonden. In een reactie verwijst Geef.nl naar de disclaimer die op hun homepage staat: "We vertrouwen erop dat alle geefacties doen wat ze beloven, namelijk daadwerkelijk helpen. Twijfel je als donateur aan een actie? Probeer dan eerst via een andere bron wat meer zekerheid voor jezelf te vinden. Geef alleen aan die acties waarvan je zelf zeker weet dat het goed terecht komt. Dan geef je gerust. Heb je twijfels? Doneer dan niet!" Dit is wel een beetje slap, want die disclaimer ziet haast niemand omdat je bijna altijd via een link op de webpagina van de geldwervende organisatie direct op de donatiepagina komt. En als Geef.nl eenmaal weet dat een campagne misleidend is, ontslaat het ze mijn inziens niet van optreden.

 

 

 

The post Vereniging Homeopathie misleidt met donatiecampagne voor 'rechtszaak' appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• Nature: The epic battle against coronavirus misinformation and conspiracy theories
• BBC: Pulling apart a £339 anti-5G USB stick
• IGJnl: Inspectie legt boetes op voor reclame voor niet-geregistreerde homeopathische geneesmiddelen - de recente boete is waarschijnlijk opgelegd aan homeopaat Martin de Munck die geld aan het inzamelen is om er tegen in bezwaar te gaan.
• Bulletin of the Atomic Scientists: Students on lockdown create a global guide to coronavirus conspiracy theories, fake cures, and other whopping lies
• ABC: 'We can’t get her back': When conspiracy theories 'hijack' friends and family
• Skepter: Stralende ogen
• Skepter: De rook trekt op
• Scepticus: Anti-vaxx fundamentaliste Eva van Zeeland
• Nieuwscheckers: Waarom niet bewezen is dat door uitgestelde zorg tijdens de coronacrisis 100 tot 400 duizend levensjaren verloren gingen
• Podcast De Dag: Wie profiteren van de corona-complotten?

En komende woensdag bij Skeptics in the Pub:

ONLINE EVENT: Dr. Rianne Stam: Electromagnetic fields & 5G: A new health hazard?

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.8

The post De linke weekendbijlage (22-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Het jaarlijkse congres van Stichting Skepsis zal vanwege de coronacrisis op een andere manier dan gebruikelijk georganiseerd worden, hoofdzakelijke online. Het plan is om een aantal sprekers die eerder op Skepsiscongressen geweest zijn, een update te laten geven over het onderwerp waar ze over gesproken hebben. Wie? Dat kun je mee bepalen door de poll op de site van Skepsis in te vullen.

Skepsiscongres 2020 – kies mee!

The post Meedenken over het Skepsiscongres 2020 appeared first on Kloptdatwel?.

Vanochtend diende het kort geding dat de Stichting Stop5GNL had aangespannen tegen de staat waarin ze eiste dat veilingen van de frequenties voor de ‘uitrol’ van 5G zouden worden opgeschort. Volgens de stichting zou de overheid niet voldoende gedaan hebben om vast te stellen dat de introductie van 5G ongevaarlijk is. Volgens de voorzieningenrechter van de rechtbank Den Haag zijn er echter onvoldoende redenen voor zo'n opschorting omdat het er naar uitziet dat de overheid gewoon netjes afgaat op wat deskundigen adviseren en daarbij:

zijn er geen aanwijzingen dat de deskundigen waarop de Staat zich verlaat, onzorgvuldig te werk zijn gegaan en geen oog hebben gehad voor kritiek op de introductie van 5G. De Staat heeft aangegeven dat hij blijft controleren of de ICNIRP-limieten niet worden overschreden en zal ingrijpen als dit wel het geval is. Ook heeft de Staat verklaard te zullen ingrijpen als nieuwe inzichten tonen dat de gehanteerde limieten zelf moeten worden aangepast.

Terecht merkte de rechter op dat een kort geding niet het aangewezen platform is om te gaan uitmaken wie er gelijk heeft: de gevestigde wetenschappers en wetenschappelijke instituten en organisaties waarop de Staat bouwt, of de rapporten, artikelen en petities waarmee de antistralingsgroepen lopen te zwaaien. Twee van die laatste zaken die Stop5GNL had ingebracht werden expliciet genoemd tijdens de uitspraak (die online te volgen was): het BioIniative Report en het 5G Appeal.
Het eerste is een rapport dat door onze Gezondheidsraad nogal is afgeschoten en dat 5G Appeal is voornamelijk ondertekend door de bekende stralingsangstaanjagers. Wat mij opviel is dat er bij de Nederlandse ondertekenaars recent veel nieuwe namen zijn bijgekomen, vooral medici. Maar wie even kijkt om wat voor soort artsen het gaat, komt tot de conclusie dat het in bijna alle gevallen om homeopaten en natuurartsen gaat. Deze zijn aangesloten bij de AVIG, die recent bekend maakte het kort geding te steunen, dus vreemd is dat niet.

Bij de AD Live Nieuws Update mocht ik ook nog even kort commentaar geven. Uit het commentaar van de vertegenwoordigster van Stichting Stop5GNL maak ik niet op dat ze het er nu maar bij laten zitten. Wordt dus vast vervolgd...

The post Stichting Stop5GNL verliest kort geding tegen de Staat appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• The Guardian: Hydroxychloroquine: Trump's Covid-19 'cure' increases deaths, global study finds
• Respectful Insolence: The latest COVID-19 quackery: Intravenous bleach

en dan is er in Ecuador ook nog een Rooms Katholieke bisschop die er bij de regering op aandringt om chloordioxide (als MMS waarschijnlijk) te gaan onderzoeken, zoals Fiona Pettit O'Leary op Twitter bericht:

• Skeptical Inquirer: Of Eye Movements And Autism: The Latest Chapter In A Continuing Controversy
• Skepter:  ‘Te dom om te zien hoe dom ze zijn’ - over het dunning-krugereffect

In de NRC vandaag een heel stel artikelen over complotten:

• Het laboratorium in Wuhan waar corona begon – of toch niet
• ‘Het was een shock dat de overheid niet om me geeft’
• In naam van God: slik natriumchloriet - met een hoofdrol voor MMS-verkoper  Steven Soeten, waar ik ooit nog met succes een klacht tegen indiende bij de Reclamecode commissie
• Het complot, dat ben ik - essay van Bas Heijne

En tot slot een aardig gesprek met Theo Meder, kenner van volks- en broodje-aapverhalen, waarin o.a. zijn ervaringen met Janet Ossebaard in aan de orde komen.

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (21-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• The Guardian: Australian arm of group that wrote to Trump peddling bleach as coronavirus cure fined $150,000
• NRC: Hoe een Gooisch sektekind terugkijkt op haar jeugd
• NOS: Madagaskars 'wondermiddel' tegen het coronavirus
• American Association for the Advancement of Science (AAAS): Vaccine opponents are gaining in Facebook ‘battle for hearts and minds,’ new map shows
• Vice: An Ex-Google Employee Turned 'Whistleblower' and QAnon Fan Made 'Plandemic' Go Viral 
• Pepijn van Erp: Debunking Fall Cabal by Janet Ossebaard – Parts 6-10 - voorlopig laatste debunk van de serie van Janet Ossebaard
• de Volkskrant: Censuur! Mijn complottheorie moet wel waar zijn!
• The Atlantic: The Prophecies of Q - American conspiracy theories are entering a dangerous new phase.

En luister eens naar the European Skeptics Podcast:

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (20-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

 

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• Nu.nl: Duitsland verbiedt therapie die 'homo's zou genezen' voor minderjarigen
• Vice: The Skeptic’s Guide to the Pentagon’s UFO Videos
• Pepijn van Erp: Debunking Fall Cabal by Janet Ossebaard – Part 5 - het deel dat door YouTube werd verwijderd
• Skeptics Inquirer: The Nobel Disease: When Intelligence Fails To Protect Against Irrationality
• Retraction Watch: “[I]t took a long time for the scientific community to realize that he was simply making things up” - betreft het werk van Mart Bax, oud-hoogleraar politieke antropologie aan de VU.
• Retraction Watch: Who is Judy Mikovits?
• Respectful Insolence: Judy Mikovits in Plandemic: An antivax conspiracy theorist becomes a COVID-19 grifter

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (19-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Cees Renckens schrijft columns voor Kloptdatwel. Van 1988 tot 2011 was hij voorzitter van de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Foto: Klaas Jaarsma

Heel vaak heb ik gediscussieerd met beoefenaren of gelovige gebruikers van alternatieve geneeswijzen en vroeg of laat komen dan steevast de zegeningen van het placebo-effect aan de orde. De tevreden gebruikster (het zijn meest vrouwen) die onvoldoende overtuigende argumenten ten gunste van de geneeswijze kan inbrengen, komt dan menigmaal met de bevrijdende kreet ‘maar wat maakt het uit als het een placebo-effect is? Ik ben ermee geholpen’. Ik wordt dan altijd erg moe en tracht hen wijs te maken dat de behandelende kwakzalvers eigenlijk altijd ervan overtuigd zijn dat hun geneeswijze echt werkzaam is en in wetenschappelijk onderzoek beter scoort dan een placebo, precies zoals in de reguliere geneeskunde als eis wordt gesteld. Zij zijn beledigd als hun favoriete geneeswijze wordt gereduceerd tot placebo-effect.

Over het placebo-effect zijn inmiddels bibliotheken vol geschreven en de mening dat dit een reëel effect is wordt breed gedragen. Toch zij er gereputeerde onderzoekers, die helemaal niet zo overtuigd zijn van het bestaan van dit effect, want er zijn maar weinig goede onderzoeken gedaan met een opzet waarin een patiëntengroep op drie wijzen wordt vervolgd: een derde krijgt een werkzaam middel, een derde krijgt een placebo en de resterende derde krijgt in het geheel geen behandeling. Een overzicht van de resultaten van dergelijk onderzoek is ontnuchterend door de placebo-gelovigen: de verschillen tussen beide laatste groepen zijn marginaal. De Deense auteurs gaven als titel van hun artikel: ’Is the placebo powerless?'

Een andersoortige bedenking die tegen het gebruik van placebo’s wordt aangevoerd, is dat het een vorm van bedrog is, die op gespannen voet staat met de medische ethiek en die niet past in een volwassen relatie tussen arts en patiënt, die immers wordt gekenmerkt door shared decision making. De gemiddelde patiënt wordt natuurlijk kwaad als hij erachter komt te zijn afgescheept met een onwerkzaam middel en zo zou ik zelf ook reageren.
Een artikel in de Volkskrant van 22 april (45 neppillen voor slechts € 19,95) bericht over een aanpak die wellicht aan dit bedrog om bestwil een einde kan maken. Want wat is het geval? In een Duits onderzoek onder 127 personen met depressieve klachten ten gevolge van chronische rugpijn werd een redelijk groot effect op de stemming gezien van het slikken van zogenaamde open placebo’s: een inert middel, waarvan de patiënt ook weet dat er geen werkzame stof in aanwezig is.

De theoretische basis van dit type verrassende research wordt sinds jaar en dag geleverd door de onderzoeksgroep van Ted Kaptchuk (1947), sinds geruime tijd verbonden aan Harvard University en de NCCIH (voorheen NCCAM). Deze bepaald niet onomstreden sympathisant van alternatieve geneeswijzen was in zijn studententijd actief in de SDS, een radicale studentenbeweging en vertrok later naar Macau waar hij zich twee jaar in de acupunctuur verdiepte, welke naaldkunst hij vervolgens jarenlang ging praktiseren. Hij is geen medicus en slaagde erin diverse instanties en tijdschrift-redactie wijs te maken dat hij een gekwalificeerd academicus was, maar op de keper beschouwd is hij nergens verder gekomen dan een Bachelors diploma. Deze titelfraude werd fraai en minutieus aan het licht gebracht door Kimball Atwood, een Amerikaans anesthesist, die schrijft op de website van Science Based Medicine.

Kaptchuck zat als adviseur van de NCCAM dicht bij het vuur en bekwaamde zich grondig in de klinische epidemiologie, waarna hij de ene onderzoek beurs na de andere binnensleepte, hetgeen uiteindelijk leidde tot onderzoek waarin hij aantoonde dat ook ‘open placebo’s’ een zinvol effect kunnen hebben. De verschillen tussen reguliere en alternatieve geneeskunde worden door hem gebagatelliseerd met argumenten van wetenschapsfilosofische aard. Meer dan 200 artikelen van zijn hand verschenen inmiddels in zowel slechte als toonaangevende medische tijdschriften, tot het NEJM aan toe. Ook in ons eigen Medisch Contact wordt af en toe gerefereerd aan Kaptchucks ontdekkingen.

Al dit onheil is gevolg van de zeer laagdrempelig toegekende NCIH-onderzoek beurzen, zolang het maar over alternatieve geneeskunde gaat. Onderzoekers van het kaliber Kaptchuck weten van malligheid niet meer wat ze voor onderzoek kunnen bedenken om hun deel uit die die geldstroom (meer dan 130 miljoen dollar per jaar) binnen te halen. Een feestcommissie op zoek naar een feest, zou onze minister-president zeggen. Het onderzoek naar de open placebo’s is daarvan een curieus voorbeeld.

De Volkskrant citeerde de psychiater in opleiding Roel Mocking, die deze benadering ‘superinteressant en heel innovatief’ noemde. En – nog erger – de aan het Amsterdam UMC verbonden psychiater Christiaan Vinkers gaat deze methode gebruiken bij patiënten met ‘milde depressies’, dezelfde categorie, waarvoor het st-Janskruid wel wordt voorgeschreven.
Vinkers is kritisch, want hij noemde het bewijs dat open placebo’s bij ernstige depressies zouden werken ‘erg dun’. Dat lijkt mij te zwak uitgedrukt: er moet al gerede twijfel bestaan of placebo’s überhaupt wel werken, maar dat er na het weglaten van de leugenachtige aanprijzingen die bij de normale placebo-benadering horen, nog enig effect overblijft dat is toch wel uitgesloten. Als er al een serieus te nemen placebo-effect bestaat, dan neemt de grootte ervan natuurlijk af als op deze wijze de verwachting van een nuttig effect wordt afgezwakt.

De heer Kaptchuck kan ons nog meer vertellen: hij is erin geslaagd een idee dat elke redelijk denkende medicus als absurd zal voorkomen te promoveren tot ‘controversieel’. Want vrijwel alle research over dit onderwerp komt uit Kaptchucks groep en hoe betrouwbaar zullen de gerapporteerde resultaten zijn bij zulke hardcore aanhangers van deze ‘innovatieve geneeskunde’? Vooringenomenheid ten gunste van de eigen hypothese kan de waardering van gerapporteerde effecten gemakkelijk beïnvloeden, zeker als het – zoals ook hier – gaat om subjectieve uitkomsten.
Meer onderzoek is nodig, zo wordt er hier en daar beweerd. Welnu, ik dacht het niet. Beste Vinkers, stop s.v.p. onmiddellijk met die kwakzalverij in uw Amsterdam UMC! Uw depressieve patiënten hebben het waarachter al moeilijk genoeg.

The post Over het o zo controversiële placebo-effect appeared first on Kloptdatwel?.

Twee Californische artsen, Dan Erickson en Artin Massihi, wekten veel opschudding met twee Youtube-films van samen zeventig minuten waarin ze beginnen met te betogen dat de sterftekans ten gevolge van Covid-19 slechts 0,1 procent is of misschien daar nog ver onder. Ze geven de cijfers van 21 april 2020 voor de staten Californië en New York als voorbeeld.

Rekent u even mee? Voor het gemak rond ik hun cijfers even wat af, zodat u het zonder calculator kunt volgen. In Californië waren er 300.000 personen getest op de aanwezigheid van het virus SARS-CoV-2, en 30.000 bleken positief. Er waren 1200 personen overleden aan de ziekte COVID-19. Dus in Californië waren er 10 procent zieken, maakt 4 miljoen Californische COVID-19-lijders. Die 1200 doden waren slechts 0,03 procent van het aantal zieken. Dus de sterftekans bij COVID-19 is 0,03 procent, dat is nog minder dan die bij griep. Voor de staat New York kwamen ze op een totale sterftekans van 0,1 procent, te weten 19.000 doden (op 21 april 2020) op een bevolking van 19 miljoen.

De dokters maakten twee kokkerds van fouten. Zag u ze ook?

In de eerste plaats extrapoleerden ze het voorkomen van ziekte bij de geteste groep naar de hele populatie. Maar testen gebeurt alleen als er een reden voor is, bijvoorbeeld als de patiënt koorts of ademnood heeft of hoest, dan wel recent in contact is geweest met COVID-19-lijders. De dokters bespreken ook hun eigen cijfers (ze hebben een privékliniekje), en in dat kliniekje word je alleen maar getest als je symptomen hebt. Dan is extrapolatie onjuist. Je mag best van een steekproef naar een hele populatie extrapoleren, maar dan moet je steekproef wel aselect uit de hele populatie getrokken zijn, en natuurlijk voldoende groot zijn (met 500 à 1000 zieken in je aselecte steekproef kun je al een aardige slag doen naar het percentage zieken in de totale populatie). Zou dat niet worden onderwezen bij de medische opleiding?

De tweede fout zag u misschien niet zitten. De dokters verzuimden om de sterfte in de geteste groep óók te extrapoleren. U zal zeggen dat dat niet verkeerd is, maar het is natuurlijk wel vreselijk inconsequent. Het gevolg is dat er volgens hun model in de geteste groep (300.000 personen) 0,03 procent (is 90) verwachte COVID-19 doden waren. Er zijn dus 1110 (1200 min 90) personen in Californië overleden puur en alleen doordat ze getest waren. Testen maakt je kans om dood te gaan ruim tienmaal zo groot. Onzin natuurlijk.

Ik vond het zo tenenkrommend belachelijk dat ik na de eerste tien minuten niet meer verder gekeken heb. Misschien hebben ze verderop ook nog beweerd dat de aarde plat was. Dat zou best passen in hun verhaal. Er schijnt ook nog gezegd te zijn dat je immuunsysteem lui wordt van thuisblijven omdat het dan niet genoeg te doen heeft. Dat is ook tamelijk erg voor iemand die beweert dat hij immunologie heeft gestudeerd.

De statistische fouten zijn wel opgemerkt door Carl T. Bergstrom, professor in de wiskundige biologie, die maakte weinig indruk op de reaguurders onder berichten over de twee dokters. Zie zijn Twitterbericht van 26 april:

Unfortunately the misleading claims of those two doctors in Bakersfield keep making the rounds, so I want to very briefly address the problem with what they are saying.

I won't get into their possible motives, past political activity, etc.https://t.co/IGzeamfqce

— Carl T. Bergstrom (@CT_Bergstrom) April 26, 2020

Hij is geen arts, wat weet die daar nou van, was een typisch argument. Of ‘nitpicker’ of ‘pathetic’. Wie laat merken dat hij of zij kan rekenen en zegt dat de sommetjes niet kloppen, is een zielige muggenzifter. Dat u het maar weet. Op diverse websites met kritiek op Erickson en Massihi werd met geen woord gerept over hun dramatisch vertoon van ongecijferdheid.

Ik kan alleen maar concluderen dat ongecijferdheid om zich heen grijpt. Of is dit een onterechte extrapolatie van de groep van duizenden reaguurders naar de hele samenleving? Zou misschien een gebrekkige scholing sterk correleren met het reaguurderschap of liefde voor Trump of beide?

Deze ongecijferdheid beperkt zich niet tot reaguurders. Ook Tesla-baas Elon Musk vond het prachtig wat deze dokters zeiden. Zie: California doctors with dubious COVID conclusions debunked in de Los Angeles Daily News van 28 augustus 2020.

Op Science Based Medicine legt David Gorski op 4 mei ook uit dat de twee dokters een ‘brain dead extrapolation’ uitvoerden. Maar niet in zoveel detail als hierboven.

The post Corona en ongecijferdheid appeared first on Kloptdatwel?.

Vaak komen we zaken op internet tegen die niet groot genoeg zijn om een heel stuk over te schrijven of soms hebben we daar de tijd niet voor. Daarom willen wij in deze nieuwe rubriek een verzameling interessante of gewoon vermakelijke berichtjes van de afgelopen week met de lezers van Kloptdatwel delen. Leesvoer voor in het weekend!

• De Groene Amsterdammer: De nieuwe complotecologie
• Newsweek: Kansas poison control sees rise in people injecting cleaning chemicals
• ArsTechnica: Michael Moore’s green energy takedown—worse than Netflix’s Goop series?
• Klimaatveranda: Misinformatie in Planet of the Humans
• Edzard Ernst: To build immunity amid the ongoing Coronavirus pandemic, the Kerala Government is giving a massive push to homeopathy
• Pepijn van Erp: Debunking Fall Cabal by Janet Ossebaard – Part 4 - we werken nog even stug door
• Skeptic: Claims About a Government “UFO Program”

Tips zijn welkom! Mail gerust de redactie.

The post De linke weekendbijlage (18-2020) appeared first on Kloptdatwel?.

Het Amerikaans ministerie van defensie heeft dan eindelijk de originele bestanden vrijgegeven van de ongeïdentificeerde objecten die eind 2017 voor nieuws zorgden (zie: Commercieel UFO-onderzoek). De video's, opgenomen door marinepiloten, waren indertijd beschikbaar gekomen via een lek, de authenticiteit heeft eigenlijk nooit ter discussie gestaan.

De US Navy is dan nu uiteindelijk tot de conclusie gekomen dat officieel vrijgeven van de beelden geen gevoelige informatie weggeeft en eventueel onderzoek naar nieuwe voorvallen niet belemmert. Een van de video's was trouwens al sinds 2007 bekend.

Hebben we wat aan de officiële beelden? Volgens Mick West van Metabunk is alleen de bitrate wat hoger dan die van de video's die al beschikbaar waren gekomen via Tom DeLonges To The Stars Academy. Verder blijven de (gedeeltelijke) verklaringen die al snel naar het lekken van de beelden in 2017 gevonden werden overeind staan.

Bericht op Metabubk met links naar alle relevante discussies over de video's: Explained: New Navy UFO Videos.

Het officieel vrijgeven van de beelden is voor talloze media aanleiding om er weer aandacht aan te geven, terwijl er feitelijk niets nieuws is te melden. Ook de NOS maakt er een spannend verhaaltje van en nodigt dan Alex Griffioen van UFO Meldpunt Nederland uit als 'deskundige', die blijkens het commentaar dat hij geeft volstrekt niet op de hoogte is van de verklaringen die vanuit skeptische hoek al jaren terug zijn gegeven. Tamelijk gênant, niet?

 

The post Al bekende ufo-video's nu officieel vrijgegeven door Pentagon appeared first on Kloptdatwel?.